Viktor Frankl, een prominente Weense psychiater voor de oorlog, was op unieke wijze in staat om de manier te observeren waarop hij en andere gevangenen omgingen met de ervaring van het verblijf in Auschwitz. Hij merkte op dat het de mannen waren die anderen troostten en die hun laatste stukje brood weggaven die het langst overleefden - en die het bewijs leverden dat alles van ons kan worden afgenomen, behalve het vermogen om onze houding in een bepaalde reeks omstandigheden te kiezen. Het soort persoon dat de gevangene werd, was het resultaat van een innerlijke beslissing en niet van kampinvloeden alleen. Alleen degenen die hun innerlijke greep op hun morele en spirituele zelf lieten verdwijnen, werden uiteindelijk het slachtoffer van de degenererende invloed van de kampen - terwijl degenen die een overwinning van die ervaringen maakten, ze in een innerlijke triomf veranderden. Frankl ging geloven dat het diepste verlangen van de mens is om te zoeken naar betekenis en doel. Dit uitstekende werk biedt ons allemaal een manier om het lijden te overstijgen en betekenis te vinden in de kunst van het leven.
