Wie ben ik? Hoe kom je hier achter?

Als we het woord “ik” gebruiken dan is dat enerzijds de grootste dwaling als ook de diepste waarheid. Taalkundig is het, samen met aanverwante woorden als “mij, mijn en mijzelf” een van de meest voorkomende woorden. Het is daarnaast ook een van de meest misleidende woorden. Als we “ik” gebruiken dan belichaamd dat de waarneming die we doen als we onszelf in de spiegel of op een foto zien. Ons stoffelijk lichaam dat een naam draagt.

Vraag is echter; Ben jíj dat? Wie ben ik? Daarachter komen vergt enig determinatie, zelfonderzoek. Geïnteresseerd? Kom dan lopen we er samen eens door het landschap binnen in jou heen. Ontdek je wie je werkelijk bent. Een mogelijk even schokkende als verlichtende ontdekking.

Wie ben ik niet?

Om tot de kern van wie jij feitelijk bent te komen helpt het in zaken uit te sluiten. Vanzelfsprekend blijft over wat je wel bent. Toch?
Vaak beantwoorden we de vraag Wie ben ik met onze naam. De vraag; ‘Zijn wij onze naam?’ lijkt snel beantwoord. Nee, je bent niet je naam. Immers als jij je naam verandert, ben jij nog steeds wie jij bent. Maar wie ben ik dan wel?

Ben jij dan het stoffelijke lichaam dat je van de buitenkant kunt waarnemen? Mogelijk ben je met mij eens dat als er een been afgaat, een nier of ander orgaan wordt weggenomen jij nog steeds jij bent. Enkel de uiterlijke vorm of het interieur zijn iets gewijzigd.

Ben ik mijn brein?

Oké, een stapje verder dan de vraag wie ben ik, zouden we ons afvragen of wij ons brein zijn? Ons brein is een erg vitaal onderdeel van ons lichaam, het bestuurd alle processen zoals, ademhalen, het kloppen van het hart, spijsvertering en noem maar op. Het is echt wel belangrijk. Ons hart daarentegen is even vitaal. Zonder hart bestaat er ook geen leven. En zo zijn er nog wel een paar onderdelen waar we niet zonder kunnen. Dus…….terug naar de vraag 'Wie ben ik en de vraag ‘Zijn we ons brein?’ Laten we er eens iets meer op inzomen en zien wat daar allemaal huist in die prachtige computer.

Die grijze massa in ons hoofd bestaat uit verschillende gebieden. Grofweg kunnen we spreken van een bewust én een onbewust deel. De laatste naam zegt het al, we zijn ons er niet van bewust. Toegang hebben we evenmin; Restricted Aera, DO NOT ENTER. In latere blogs gaan we dat nader onderzoeken, voorlopig blijven we even bij dat bewuste deel van de grijze pudding, het bewustzijn. Maar dit beantwoord nog altijd niet de vraag Wie ben ik?

Ben ik mijn gedachten?

Dat stemmetje in je hoofd, dat de hele dag door kwettert, een innerlijke criticus, onze gedachte, ben je dat dan misschien? Mmm, als het voelt dat er in jou iets is dat spreekt, dan kun je dat toch onmogelijk zelf zijn. Net zomin dat jij degene kunt zijn die jou aanspreekt. Trouwens, waarom zou je tegen jezelf praten?

Voor het onderscheid noemen we het stemmetje eens even “de denker". Wanneer het voelt dat er iets in jou spreekt, met andere woorden gedachten produceert, en iets anders in jou kan dat waarnemen, dan is er ook zoiets als een ‘waarnemer’ in jou. Waarbij uit te sluiten is dat ze hetzelfde zijn. Hetgeen daarom tot de conclusie leidt dat er sprake is van twee afzonderlijke entiteiten. Gedachten vinden hun oorsprong in het gebied waar geen toegang toe is, het onbewuste.

De waarneming is een bewust proces, waarmee het de waarnemer in het bewuste deel van de hersenen plaatst. De waarnemer is dan ook te kwalificeren als bewustzijn. Mogelijk twijfel je nog een beetje. Begrijpelijk, dit concept is waarschijnlijk nieuw en vereiste ‘perspectivische lenigheid’ om vastgeroeste dogma’s, aangenomen waarheden, even te parkeren, op de korrel te nemen om andere opties het voetlicht te geven. Laten we beschouwend verdergaan.

Stel dat jij je gedachten zou zijn, wat zou er dan ‘jou’ zijn als je even niet denkt, zo’n klein moment waarop je geen gedachte hebt. Wellicht ervaar je zo’n moment slechts kort, maar toch. Bijvoorbeeld ’s morgens als je wakker wordt en op de wekker kijkt, of als je ergens naar staart. In die van binnenuit ervaren stilte.

Zou jij, in dat gedachteloos moment, er dan niet meer zijn? Of ervaar je in dat moment nog steeds een ‘jou’, ben je je dan nog steeds bewust van dat er een jou is? Ons bewustzijn is er altijd! Gedachten houden wel eens stil. Ook daarvan ben jij je bewust. Overtuigd?

Ik ben bewustzijn

Feitelijk ben jij enkel puur bewustzijn. Een bewustzijn dat niet zonder lichaam, zintuigen, emoties én gedachten kan. Beschouw ze als je instrumentarium om waar te nemen. Dit geeft dan ook een antwoord op de vraag Wie ben ik?

Het lichaam is jouw prachtige, bij de geboorte ontvangen, transportmiddel. Wees er zuinig op en gooi er niet te veel cola, bier en andere ongezonde spullen in. Tussentijds is er namelijk geen inruil mogelijk. Met die auto dien je het tot het einde van je stoffelijk leven te stellen.
Jouw zintuigen vormen de bron van stoffelijke waarneming; zien, horen, voelen, proeven en ruiken. En voor gevorderde ook nog een 6^e zintuig, of mogelijk meer.

Emoties als verdriet, boosheid, onmacht zorgen voor waarneming van jouw gemoedstoestanden.
Tot slot je gedachten. Dat wat wij in de regel ‘denken’ noemen, is dat in de regel niet. Kijk en daar begint de ellende. Zolang als jij je met het denken, je gedachte, identificeert, heeft het een macht over jou. Bepaald het denken wie jij bent. Klein voorbeeld; als jij iets ondeugends denkt wil dat nog niet zeggen dat je ondeugend bent.

Het zijn slechts ondeugende, door het onbewuste, aangeboden gedachten. Jij als waarnemer bent je bewust én hebt de keus er iets mee te doen, of ze als gedachte te laten gaan. Je hoeft niet te gehoorzamen. Begrijp je? Sta er even bij stil.

Ben ik ook mijn ego?

Als je het eens bent met het feit dat jij bewustzijn bent, dat je gedachte, hetgeen je eerst denken noemde, een illusie is, dan is er nog een stapje te gaan namelijk in determineren wat denken dan wel is. Hiervoor zoomen we in op het prachtige onderbewuste. Dit prachtige instrument is vergelijkbaar met de rekenkracht van 30 keer zoveel, via het internet met elkaar verbonden, computers. Het bevat zo’n tweehonderd miljard neutronen en honderd triljoen connecties daartussen. Onvoorstelbaar.

Wat is ego?

Het onbewuste communiceert met al je zintuigen, stuurt elke proces van jouw lichaam aan, zonder dat jij daar ook maar één seconde over hoeft na te denken. Verder bergt het al je herinneringen keurig netjes op en laat je ingewikkelde berekeningen en complexe analyses maken. Geen wonder dat jij jezelf daarmee identificeerde, voor je nu beter wist.

Er zit echter ook een zeer vervelend nadeel aan die machine. Het produceert voortdurend en onophoudelijk gezeur, geklaag, negatieve gedachten, angst en ander ongemak. Tja, een vervelende gadget, vind je niet? Juist, en precies dat is wat wij het ego, of welke naam je eraan wil geven, noemen. De bron van ellende, lichamelijke en geestelijke kwelling, pijnlichaam en zo meer. Daar kun je zonder, toch?

In ‘Ego loslaten, hoe doe je dat?’ gaan we stapje voor stapje hierop verder.