Charlotte Davis is gebroken. Op zeventienjarige leeftijd heeft ze al meer verloren dan de meeste mensen in hun hele leven. Maar ze heeft geleerd te vergeten. Het gebroken glas spoelt het verdriet weg totdat er enkel kalmte overblijft. Je hoeft niet te denken aan je vader en de rivier. Je beste vriend, die er voor altijd niet meer is. Of je moeder, die je niets meer kan geven.
Elk nieuw litteken maakt Charlies hart iets harder, maar toch doet het nog steeds zoveel pijn. Het doet genoeg pijn om het niet meer te willen voelen, wat soms nodig is voordat je je weg terug kunt vinden vanaf de rand.
Een diep ontroerend portret van een meisje in een wereld die haar niets verschuldigd is en zoveel van haar heeft genomen, en de reis die ze maakt om zichzelf weer in elkaar te zetten. Kathleen Glasgow's debuut is hartverscheurend echt en onverbloemd eerlijk. Het is een verhaal waarvan je niet weg kunt kijken.
