Veel oudste dochters erkennen zichzelf niet als leiders, terwijl ze dat wel zijn. Ze vinden het vanzelfsprekend dat ze een organisatie leiden of een succesvol bedrijf opbouwen. Sterker nog, ze zijn vaak bescheiden over hun eigen rol en kritisch over hoe ze zichzelf kunnen verbeteren. Aan de buitenkant lijkt alles prima in orde, maar van binnen knaagt er iets. Ze werken steeds harder en hun lichaam geeft signalen van protest. Ze voelen zich regelmatig schuldig, omdat ze zoveel geven op het werk en daardoor thuis niet altijd de leukste versie van zichzelf zijn. Ze ervaren een innerlijke onrust en vragen zich af: Is dit alles? Ze weten vaak wat ze niet meer willen, maar wat ze wel willen, is nog niet duidelijk. Oudste dochters proberen dit probleem alleen en zelfstandig op te lossen, want zo hebben ze het altijd gedaan.
