In "Met Socrates op sneakers" neemt praktisch filosoof Elke Wiss de kunst van een goed gesprek onder de loep. In een tijd waarin iedereen door elkaar roeptoetert en meningen vaak dezelfde waarde krijgen als feiten, ontbreekt vaak de verbinding. We proberen eerder anderen te overtuigen van ons gelijk dan samen op zoek te gaan naar wezenlijke antwoorden. Veel van onze gesprekken lijken daardoor meer op debatten dan op dialogen. We praten liever dan dat we luisteren, en we hebben geen tijd om vragen te stellen. Toegeven dat we iets niet weten is al helemaal geen optie. Hoe geweldig zou het zijn als je op elk moment en in elke situatie precies die vraag kunt stellen die leidt tot een goed gesprek?
