Wat is het pijnlichaam?
Het pijnlichaam kun je zien als een opeenstapeling van het leed (pijn) dat je in je leven hebt ervaren en nog met je meedraagt. Het bestaat uit niet (geheel) verwerkte emotionele pijn die je in je leven hebt gevoelt en onbewust nog aanwezig is. Vaak wordt het pijnlichaam gezien als (een onderdeel van) het ego.
Eckhart Tolle, schrijver van onder andere de bestsellers ‘De Kracht van het NU’ en ‘Een Nieuwe Aarde’ haalt regelmatig het pijnlichaam aan in zijn boeken.
Hoe herken ik mijn pijnlichaam?
Het pijnlichaam laat je iets uit het verleden, in het heden (het nu) ervaren. Het leeft dus voort in je. Het sluimert en kan ieder moment aan de oppervlakte komen. Dit kan zich op verschillende manieren uitten via negatieve emoties zoals ongeduld, boosheid, verdriet, onvrede, angst, jaloezie of afschuw. Er is vaak een trigger die deze emotie activeert. Soms is dit heel duidelijk, bijvoorbeeld als je erg boos bent. De andere keer komt dit minder duidelijk naar boven, bijvoorbeeld bij onzekerheid.
Het is de kunst om deze emotie te herkennen bij jezelf. In het moment zelf kun je waarnemen dat er iets met je gebeurt. Er schieten gedachten door je hoofd of je voelt lichamelijk een bepaalde spanning. Een interne stem spreekt tegen je en sleurt er allerlei zaken bij die niets met de situatie te maken hebben.
Het herkennen van de emotie kun je ook achteraf doen, maar de waarneming is het duidelijkste op het moment zelf.
Hoe kun je met je pijnlichaam omgaan?
Je kunt er voor jezelf achter proberen te komen welke ervaring uit het verleden hieraan ten grondslag ligt. Mogelijk heb je in het verleden één of meerdere ervaringen meegemaakt die je op een bepaalde manier hebt ‘opgeslagen’ in je onderbewustzijn. Vaak is dit gebeurd in je kinderjaren, in deze periode worden we het meest gevormd. Deze ervaring(en) heb je zelf tot een verhaal gemaakt, jouw waarheid. Je kunt dan de situatie uit het verleden anders gaan bekijken waardoor deze minder “traumatisch” wordt. Dit lukt echter niet iedereen. Het is maar de vraag of je ooit anders er tegenaan gaat kijken.
Wat in het verleden is gebeurd, is nu eenmaal zo. Het heden is ook wat het is. Acceptatie is hierin belangrijk. Daarnaast helpt het om je ego los te laten. Lees in artikel hierover hoe je dat kan doen.
De kunst is om in de emotie zelf tot bewustzijn te komen. Wat helpt is relativeren vanuit je ratio. Als je weet welke gedachte je emotie veroorzaakt, kun je deze gedachte onderzoeken. Enkele vragen die hierbij helpen zijn bijvoorbeeld
- Klopt het wel wat ik denkt of zitten er veel aannames in mijn gedachte?
- Op welke wijze zou ik dit ook kunnen zien?
- Wat vind ik nu eigenlijk zo erg of moeilijk?
- Wat is het positieve wat ik hier uit kan halen?
- Wie zou ik zijn zonder deze gedachte?
Collectieve pijnlichaam
Naast het individuele pijnlichaam wordt er ook gesproken over het collectieve pijnlichaam. Hiermee wordt het pijnlichaam van rassen of volken bedoelt. Dit kan zijn gevormd door een aanhoudende vorm van emotioneel leed en geuit worden in een spiraal van haat en geweld. Of ze zijn ontstaan door jarenlange onderdrukking en/of vervolging. Dit gaat van generatie op generatie over zonder zelf het leed te hebben ervaren. Ik zie dit als het in stand houden van een patroon, vergelijkbaar met het effect dat men ooit waarnam bij een experiment met apen. Het experiment ging als volgt:
Men nam een kooi met 10 apen en hing een banaan boven aan een trap. Elke keer als een van de apen de banaan wilde pakken, werden alle apen natgespoten met water. Omdat de apen dit niet fijn vonden, zorgden ze ervoor dat wanneer één van de apen de trap op wilde klimmen, deze er van weerhouden werd.
Vervolgens werden de apen één voor één vervangen. De nieuwe apen die niet de ervaring hadden van het natgespoten worden, wilden eveneens de banaan pakken maar werden door de groep tegengehouden. De nieuwe apen namen dit gedrag van de groep over. Zelfs toen alle oude apen vervangen waren door nieuwe apen en geen enkele zelf een negatieve ervaring had gehad met het natspuiten, ging geen enkele aap de trap op.
Zelf had ik dat lange tijd met een beeld dat mijn vader mij ooit had ingeprent. Hij zei tijdens mijn jeugdjaren regelmatig dat bestuurders van een bepaald type auto slechte bestuurders waren. Ik heb jarenlang mij onbewust geërgerd als ik in verkeerssituaties te maken had met een dergelijke auto.
Uiteraard kun je natspuiten met water niet vergelijken met vervolging en geweld, echter het mechanisme werkt hetzelfde. Een huidige generatie heeft zelf mogelijk geen negatieve ervaringen gehad, maar wel een oordeel.
Lees ook ons artikel: Ego of intuïtie, de verschillen en hoe hier bewust mee om te gaan.
Over de auteur
Boek van de week
Recent
Categoriën
Nieuwsbrief
Blijf op de hoogte
Meld je aan voor onze nieuwsbrief en mis geen enkel bericht!
